Son haftalarda blog üzerinden yazdığım yazılarda fark ettim ki anne&bebek üzerinde durmuş hatta içimde ne yaşadıysam o şekilde aktarmışım. Bu aktarım aslında çok eksik kalmış. Anne&bebek ilişkisinin aslında en önemli anahtarı olan babaya çok yer verilmemiş. Belkide bu konu çok yönlü olduğu için insan içine girmeye çekiniyor. Ne var canım demeyin. Annenin bebekle, bebeğin baba ile olan ilişkisi bir yandan tüm temeli sağlayan annenin babanın birbirleri ile olan ilişkisi üzerine düşünmeye başladınız mı sonsuz bir derya açılabiliyor önünüze.
Ay: Şubat 2013
Koş ANNE Koş
anne, çalışan anne, bebek, bebek bakımı, kariyer, zaman yönetimiAnnelik zaten başlı başına büyük bir sorumluluk iken üstüne çok konuşkan egomuzun çıkıp ‘kariyerin, sen, şimdiye kadar verdiğin emekler’ diye bağırması iç dünyamızda büyük bir karmaşaya neden oluyor. Hamilelik, doğum, yeni doğan bakımı, ek besine geçiş hadi birinci yaş derken ortalama olarak sadece iki yıl hayatınız dışarıdan izlediğiniz bir film şeridine dönüşebiliyor. Çocuk öncesi yıllarca emek verdiğiniz kariyeriniz, bu uğurda tırnaklarınızla kazıyarak bitirdiğiniz eğitiminiz acaba bir çerçeveden ibaret mi kalacak sorusu anneyi içten içe kemiriyor. Bebek ile evde zaman geçirmek öyle güzel ve zamanı tüketen bir durum ki iç sesiniz sizi uyandırmasa gözünüzü o evden üniversite için ayrılırken falan açarsınız. Başlı başına alt başlıkları ile beraber ‘birey yetiştirmek’ dediğiniz kavram sizi içine çekerse her şeyi unutup sadece ‘o’ odaklı bir hayat sürdürebilirsiniz.
Peki çocuğun gözünde anne çalışan anne mi olmalı yoksa aradığında her zaman elinin altında duran anne mi olmalı? Bu sorulara yanıt bulmak adına biraz internet araştırması yapıp bir kaç pedagog görüşü alırsanız onlarca farklı görüş ile karşı karşıya kalmanız kaçınılmaz. Bir çok konuda olduğu gibi bu konuda da tek bir doğru yok ne yazık ki. Yani verdiğiniz karar doğrultusunda ortaya çıkacak kötü sonuçlar karşısında hakkınızı arayacağınız bir merci yok. Anne çocuğu ile ilgili bir çok konuda nasıl iç güdüsel davranarak doğruları buluyorsa inanın bu konuda da doğru yol bu. Her bebeğin her yetişen bireyin anne ve babadan beklentileri çok farklı. Özel bakıma ve ilgiye ihtiyaç duyan çocuklar olabileceği gibi, özgürlüğünü çok erken yaşlarda ilan etmiş bir bebeğe de sahip olmamız mümkün.
Ben çalışan anne modeli ile büyümüş bir bireyim. Kendimi bildim bileli annem yoğun çalışan bir kadındı ve bunun benim üstümde etkilerinin pozitif olduğuna inanıyorum. Çalışan annenin çocuğu ile geçirdiği zaman daha kaliteli hale gelebildiği gibi dar zamanda daha yaratıcı planlar, oyunlar yaratılabiliyor. Küçük yaşımdan itibaren okul öncesi eğitim almış olmam ve kendi yaşıtlarımla erkenden sosyalleşmem hayat içinde daha öz güvenli, sosyal bir birey olarak yetişmemi sağladı. Özellikle üniversite için evimden, doğduğum şehirden ayrılıp ayrı bir evde birey olarak yaşama sürecimde evde yalnız geçirdiğim zamanların etkisini gördüm. Hiç mi kötü yanı yok derseniz belki tek kötü yanı özlemekti. Fakat aile olarak seyahat etmeyi, hayatın içinde olmayı seven insanlar olduğumuz için benim aklımda kalan hep bu güzel anılar.
Çocuğun gözünde rol model olan annenin çalışan, üreten, hayatın içinde bir birey olmasının çocuğun davranışlarını olumlu yönde etkilediğini ve daha öz güvenli, kendi işini halledebilen bireyler olduklarını düşünüyorum. Tabi buradan çıkan anlam ev hanımı annelerin çocuklarında bu özelliklerin olmadığı değil. Sadece bazı davranış özellikleri daha çabuk gelişiyor. Anne bazı nedenlerden çalışamıyor durumda ise yine çocukla geçirdiği zamanı kaliteli kılmak adına çalışmalı. Burada önemi olan hali hazırda çalışmak zorunda olan annelerin doğru plan, programla gerekli ilgiyi verebileceklerini bilmesi.
En önemli olan ilk yılı bebekleri ile geçiren annelerin şansı zaten tartışılmaz. Bebeğin ilk çağında hissettiği anne güveni onu bir çok şeye karşı güçlü kılıyor ve anne de o dönemde tekrar sosyal hayata atılmadan kendini hazırlayabiliyor.
İlk başta dediğimiz gibi bu konuların tek doğrusu yok ama mutlaka üstüne düşünülüp doğru karar verilmeli. Hayatın içinde olan ebeveynin çocuk üzerindeki etkisi tartışılmaz. Sizi evden çıkaran şey işiniz değilse hobileriniz olabilir hatta bu hobiler minikle paylaşabileceğiniz güzel şeyler olabilir. Hayatın içinde var olan ve her gün kendini yenileyen anneler olabilmemiz dileği ile. Bence geleceğimizi değiştirecek önemli unsurlardan biri de bu.
Hayat Özeti ”Anı Kutusu”
anne, bebek, doğum, fotoğraf, hastane, hatıraHayat hızlı akıyor ve bu hız içinde geçmişimize, anılarımıza dair bir şeyler hatırlama çabası ile fotoğraflar çekiyor, yazılar yazıyor, sevdiklerimizle konuşarak hafızamızda o günleri diri tutmaya çalışıyoruz. Çocukluğuma dair bir çok anım var ve bunları destekleyen fotoğraflarım ve bir dolu aile ile paylaşılan sohbetler.
Elimde olmayan şey ise bebekliğim. Bebeklik zamanıma dair fotoğraflar dışında hiçbir şey yok elimde. Çevremde bir kaç arkadaşım kendi bebeklik dönemlerine dair eşyalar ile ilgili hikayeler anlatırken içimden gizli bir kıskançlık duymadım değil. Hatta anne ve babama bunun tafrasını bile yaptım. İşte bu nedenle hamile kaldığım gün karar verdim. Benim bebeğim daha benim karnımda olduğu ilk günlerden itibaren ne yaşadığını bilecek ve fotoğraflar, yazılar, eşyalar ile bunları ileride hatırlayacak.
Bu amaçla hamileliğimin ilk ayından itibaren günlük tutmaya başladım. Ultrason görüntüleri, kanda hamilelik testi sonucu aklınıza o dönemle ilgili ne gelirse yazdım, sakladım. Doğumdan sonra bu “anı kutusu” daha keyifli bir hal almaya başladı. Miniğin ilk elbisesi, hastane çıkış elbiseleri, hastane bilekliği, kurabiyesi, şeker kapları, doğum belgesi, ilk oyuncağı aklınıza ne gelirse şimdi o kutuda. Ara ara hala günlüğüne yazıyorum. Bu hayatta ilk nefes aldığı noktadan itibaren kendini tanısın istiyorum. Kafasında hiçbir sorusu olmasın. İlk okula başlayacağı, kendi kendine yazmayı öğrendiği zaman bu kutuyu ona hediye edeceğim. O günden sonra o kendine dair ne saklamak isterse onu saklasın ve günlüğü kendi duyguları ile yazmaya başlasın. Kendi hamurunun nasıl şekillendiğini kendisi görsün. En büyük isteklerimden biri günlük tutması. Benim gençlikte delilik anlarımda yırtıp attığım günlüklerimi düşündükçe öyle üzülüyorum ki. Keşke şimdi 15 yaşlarındaki ben neler hissetmiş, yaşamış bilebilsem. Hafızalarımız ne kadar güçlü olursa olsun ki “ben bu konuda kendime çok güvenirim” insan kendini en çok şekillendiren anıları bazen unutmayı tercih edebiliyor.
Sosyal Anne Bencil Anne mi?
Annelik, bebek, doğum, sosyalHamilelik, doğum, yeni doğan bakımı süreci anne için belkide hayatında en uzun asosyal yaşadığı dönem. Hatta bazı anne adayları yaşadıkları problemler nedeni ile hamilelik süresi boyunca yatabiliyor. Onun üstüne geçirdiğiniz “eyvah anne oldum” dönemini de göz önünde tutarsak 1,5 seneye yakın “özgür” hareket edemediğimiz bir zaman dilimi oluyor.
Bebek ile beraber sosyalleşmenin güzelliğinden ya da imkansız bir şey olmadığına dair daha önceki Roma yazımda bahsetmiştim. Peki anne tek başına sosyal olamaz mı? Annenin kız arkadaşları ile dışarıda vakit geçirme isteği bencillik mi? Annelik öncesi seni ve ihtiyaçlarını öldürmek zorunda mısın? Cevap kocaman bir “hayır” Annelik öncesi sen kimsen yine o kişisin. Gezmek, dolaşmak belki arkadaşlarınla bir iki tek atıp kafa dağıtmak seninde hakkın. Elbet hiçbir şey eskisi gibi plansız, programsız olmuyor. Belki daha disipline ama zamanı doğru kullanarak sadece “sen” olarak sosyal olabilirsin. Anneliğe karar verdiğim dönemden itibaren okuduğum bir çok kaynakta hep aynı gerçeği gördüm. Bebek ile anne gün içinde birbirlerinden mutlaka ayrılmalı. Bu illa saatler, büyük planlar içermek zorunda değil. Kendinize ayıracağınız sadece bir saat bebeğinize daha mutlu, kaliteli ilgi göstermenizi sağlayabiliyor.
Sosyal bir kadın olarak yaşadığınız hayatı asosyal anne olarak devam ettirmeniz hem psikolojik olarak kendinizi baskı altına almanıza neden oluyor hem davranış modelinize negatif olarak yansıyabiliyor. Hiçbir zaman bebeklerin gözünde salonda koltuğa yapışmış, önünde yemek ile elinde tv kumandası olan bir model olmamak lazım. Bebek ne anlar demeyin. Onların algıları bizim hayat içinde körleşen algılarımızdan çok daha açık.
“Annelik kocaman bir vicdan azabı” demişti bir gün Sezen Aksu. Ne kadar doğru ve net bir cümle. Onun için yaptığımız hiçbir şey bize hayatımız boyunca yeterli gelmeyecek. Her zaman “daha iyisini yapabilir miydim” Sorusunu sorup duracağız. Önemli olan bu dönemde kendimizi unutmamak ve hayatın içinde kalmaya devam etmek. Doğru zamanlama, planlama ile kız kıza geçirdiğiniz bir öğleden sonranın ruhunuz beslemesi sizi daha mutlu daha esnek bir anne yapabiliyor. Ayrıca minik bebeğinizi özlemenin nasıl farklı bir duygu olduğunu tatmalısınız.
Annelik bir kadının yaşayabileceği en üst duygulardan biri hatta egonuzu besleyen en uç duygu neden bu güzel şey sizi hayattan koparsın ki? Şimdi hayatın içinde olma zamanı. Her zaman görünmez tacımızı giymemiz gerekiyor. kadın ve anne olmanın bize verdiği o tacı.
Hamileyim ! O zaman hemen alışverişe
alışveriş, anne, bebek, hamilelikBiz kadınlar ve alışveriş tutkuları üzerine çok fazla konuşmaya gerek yok. Zaten alışverişin var olan hormonlarımı üzerine yaptığı pozitif/negatif etkiyi uzmanlar şimdiye kadar bol bol açıkladı yazdı. İşte bu alışveriş hormonlarının üzerine hamileliğe bağlı hormonlar da eklenince sizce neler oluyor ?
Bir yaz bebeği doğurmama rağmen nedense kış alışverişini yapma ihtiyacı bile hissetmişim mesela. Geçen gün evimiz doğal gaz ile ısındığı halde en temel anne güdüsü olan ‘üşümesin’ düşüncesi ile renk renk aldığım uyku tulumlarından birini giydirdim miniğe. Üstünde sadece beş dakika durdu. Ben gece üstünü açmasın hem diye düşünürken daha uyuma aşısında büyük bir isyan çığlığı atarak kurtuldu uyku tulumundan. Şimdi o tulumları ne yapayım ben masa örtüsü mü ?
Örnekleri daha rahat kullanımı olmayan kıyafetler, oyuncaklar ile çoğaltırım. Daha sütünün gelip gelmeyeceğini bilmeden süt sağma makinesi almak ya da süt saklama kapları almak ya da bebeğinizin teninin uygun olup olmadığını bilmeden bebek bakım ürünleri ile evi doldurmak.
Bu yazdıklarımdan hiçbir şey almayın diye bir sonuca varmayın. Bebek beklemenin en güzel yanlarından biri de ona hazırlanmak biliyorum. Sadece alacağımız şeyler başlangıçta temel ihtiyaçları olan ilk kıyafetleri, bezleri vb şeyleri çok aşmamalı diyorum. Eskisi gibi anneler kırk gün eve kapanıp hayatla bağlarını koparmıyor. Bırakın bebeğinizin ihtiyaçları doğsun ve onları karşılayın inanın onunla ona alışveriş yapmak çok daha zevkli.
Arkadaşlarınızdan, ailenizden önerileri alın ama o tavsiyelerin onların bebeklerinin seçimleri olduğunu unutmayın. Benim kızım bana kendi seçimlerini uygulatmayı başardı. Umarım sizde bebeğinizi dinleyerek doğru seçimleri yaparsınız.
Bu konudan bahsetmişken bir internet sitesini tavsiye etmeden geçemeyeceğim. Bizim için bir grup anne ürünleri inceliyor, deniyor, tavsiyelerini paylaşıyor. Arada fikirlerini alın derim.
http://www.fikirdenk.com/