Ne sağım ben ne sol dümdüzüm. Ne siyahım, ne beyaz en çok griyim. Ne sabahımdan vazgeçerim ne gecemden en çok ikisine çalanım. Ne sıcağım, ne soğuk en çok ılık ruhum. Ne geçim ben ne erken her şeyin tam zamanındayım. Ne iyiyim ben ne de kötü sadece seçtiğim duruşum, gerekenim. Ne yarınım ben ne dün en çok bugünüm hatta şu an. Ne tutkuyum ne nefret en çok olduğu gibi kabullenişim. Ne tarafım ne tarafsız sadece özüm, sade, olduğu gibi. Ve en çok olamadıklarım “ben” şu an. Ya da olacaklarım.